با واکاوی در جریانهای شکل گرفته پس از انقلاب مشروطه ایران، به وضوح آشکار است که اکثر این جریانها در راستای تحقق اهداف مشروطهخواهان ایجاد شد و عمدتا علت اصلی شکل گیری را خروج نهضت مشروطه از مسیر اصلی خود عنوان میکردند.
مهمترین شباهت دو قیام خیابانی و نهضت جنگل نیز در ابتدا همین مسأله بود. با این حال این دو حرکت از چند منظر تفاوتهای اساسی باهم داشتند که در ادامه و به صورت مختصر به این تفاوتها اشاره میکنیم.
شیخ محمد خیابانی به واسطه فعالیتهای سیاسی و مطالعهای که در کتب اسلامی و غربی داشت و نیز به دلیل حضور در مجلس شورای ملی، آشنایی نسبتا کاملی از شرایط سیاسی موجود در ایران و جهان داشت، از این رو توجه به قانون و مبارزه با هرگونه استعمار را به عنوان مهمترین دغدغه خود در نظر گرفته بود.
شاید اساسیترین تفاوت در این جنبشها، نوع تفکر و شخصیت رهبران و محیط آنها بود. اگرچه شروع این دو حرکت با شباهتهای زیادی همراه بود ولی به واسطه تفاوت در افکار و شخصیّت رهبرانشان و محیطی که در آن زیست میکردند، به سرعت مسیری متفاوت از هم طی کردند. شیخ محمد خیابانی به واسطه فعالیتهای سیاسی و مطالعهای که در کتب اسلامی و غربی داشت و نیز به دلیل حضور در مجلس شورای ملی، آشنایی نسبتا کاملی از شرایط سیاسی موجود در ایران و جهان داشت، از این رو توجه به قانون و مبارزه با هرگونه استعمار را به عنوان مهمترین دغدغه خود در نظر گرفته بود. در آن سو میرزا کوچک اگرچه دروس مذهبی را در قم گذرانده بود و از مخالفین سرسخت محمدعلی شاه به شمار میرفت ولی به واسطه حضور در عرصه نظامیگری از رگههای سیاسی کمتری برخوردار بود.
اگرچه هسته اصلی هر دو قیام محدود به منطقه خاصی از ایران بود ولی به واسطه برقراری ارتباط میان نهضت جنگل و دولت روسیه در چندین مرحله، قدرت تأثیرگذاری و وسعت حرکت میرزاکوچک جنگلی وسیعتر از قیام شیخ محمد خیابانی محسوب میشد که وسعت اقداماتش عمدتا از آذربایجان عبور نمیکرد. نهضت جنگل به واسطه برقراری ارتباط با انقلابیون روس، از منظر نظامی و تبلیغاتی محدوده وسیعتری را به خود اختصاص داده بود تا جایی که هدف نهایی این نهضت براندازی کامل حکام ظالم ایران و ایجاد حکومتی عادلانه بر تمام ایران بود.
جدا از همه مسائل مطرح شده و برخلاف همه شبهههایی که در باب هر دو قیام میرزا کوچک و شیخ محمد خیابانی از دوره پهلوی رواج یافته است، هیچ یک از این دو قیام گرایشهای تجزیهطلبانه نداشتند و با دغدغه بهبود شرایط ایران و ایرانی ایجاد شدند. اگرچه جو و فضای حاکم بر ایران در این دوره سبب شد تا هر دو قیام به نتیجه دلخواه نرسند.